صاحب الزمان

در حدیثی است که : امر گروهی از بندگان من جز با فقر اصلاح نمی شود ، به نحوی که اگر آنها را بی نیاز می گرداندم دینشان تباه می شد ، و امر گروهی دیگری از بندگانم جز به وسیله ی مرض اصلاح پذیر نیست ، به گونه ای که اگر چنین بنده ای برخوردار از صحت و سلامت بود دینش را از دست می داد ، و من بر بندگان خود ، از همه کس مهربانترم و چونان چوپانی که گوسفندان خود را از خطرات ، نگاه می دارد، بندگان خویش را از مهالک حفظ می کنم . 

(کتاب نشان از بی نشاها، آقای علی مقدادی اصفهانی)