صاحب الزمان

آهنگری ، با وجود بیماری و رنج های متعددش ، عمیقا به خدا عشق می ورزید. روزی یکی از دوستانش که اعتقادی به خدا نداشت ، از او پرسید تو چگونه می توانی خدایی را که رنج و بیماری نصیبت می کند ، را دوست داشته باشی؟! آهنگر سر به زیر انداخت و گفت : وقتی که می خواهم وسیله آهنی بسازم ، یک تکه آهن را در کوره قرار می دهم ، سپس آن را روی سندان می گذارم و می کوبم تا به شکل دل خواه در آید . اگر به صورت دل خواهم در آمد ، می دانم که وسیله مفیدی خواهد بود ، اگر نه آن را کنار می گذارم . همین موضوع باعث شده است که همیشه به درگاه خدا دعا کنم گه :(( خدایا ! مرا در کوره های رنج قرار ده ، اما کنار نگذار !