خداوند به موسی علیه السلام خطاب کرد : ای موسی مرا دوست بدار و نزد مخلوق محبوبم کن . عرضه داشت : خداوندا من تو را دوست می دارم اما چگونه تو را محبوب خلق گردانم ؟ خطاب شد : نعمتهایی را که به آنها عطا کرده م به خاطرشان آور .
(کتاب نشان از بی نشانهای، آقای علی مقدادی اصفهانی)
در حدیثی است که : امر گروهی از بندگان من جز با فقر اصلاح نمی شود ، به نحوی که اگر آنها را بی نیاز می گرداندم دینشان تباه می شد ، و امر گروهی دیگری از بندگانم جز به وسیله ی مرض اصلاح پذیر نیست ، به گونه ای که اگر چنین بنده ای برخوردار از صحت و سلامت بود دینش را از دست می داد ، و من بر بندگان خود ، از همه کس مهربانترم و چونان چوپانی که گوسفندان خود را از خطرات ، نگاه می دارد، بندگان خویش را از مهالک حفظ می کنم .
(کتاب نشان از بی نشاها، آقای علی مقدادی اصفهانی)
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: قبر ، در هر روز به این کلمات پنج گانه ندا در می دهد : من ، خانه ی فقر و تهیدستیم ، پس ذخیره ای برای خود به اینجا بفرست . من ، خانه ی تاریکیم ، چراغی در این خانه بیفروز . من خانه ی وحشت و تنهاییم ، مونسی برای خویش فراهم کن ، من ، خانه ای از ریگ و خاکم ، اینجا را فرشی باید و من ، خانه ی ماران و کژدمانم زهر این جانوران را تریاقی لازم است . گفته شد که آنها کدامند ؟ فرمود : تریاق سموم گزندگان قبر ، صدقات و بخشش های مالی شما است و فرش و بستر خانه گور ، اعمال نیکو و صالح است . مونس شما در آن وحشت خانه ، تلاوت قرآن کریم است و چراغ این دخمه ی ظلمانی ، نماز شب است و گنجی که در آنجا به کار آید ، کلمه مبارکه ی شهادت : (( لا اله الا الله ، محمد رسول الله ، علی ولی الله )) است .
( آقای علی مقدادی اصفهانی ، نشان از بی نشانها )